قابلیت اطمینان پارامترهای سیگنال الکترومایوگرافی در حرکت روی پله و سطح شیبدار

زمینه و هدف: استفاده از این پارامترهای سیگنال الکترومایوگرافی مستلزم آگاهی از میزان قابلیت اطمینان آن­ها می­باشد. هدف این پژوهش، محاسبه و مقایسه قابلیت اطمینان چهار پارامتر رایج در تحلیل سیگنال الکترومایوگرافی اندام تحتانی، هنگام حرکت روی پله و سطح شیبدار است. روش­ بررسی: 14 نفر مرد جوان سالم، 5 نوبت با فاصله زمانی 1 دقیقه از پله و سطح شیبدار با سرعت معمولی بالا رفتند و هربار پس از 30 ثانیه استراحت پایین آمدند. سیگنال الکترومایوگرافی عضله‌های راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی و درشت­نی قدامی ثبت شد. در حوزه­ زمان، انتگرال سیگنال الکترومایوگرافی (IEMG) و مجذور میانگین مربعات (RMS) و در حوزه­ فرکانس، میانه فرکانس توان (MPF) و فرکانس میانه (MF) بدست آمد. ضرایب همبستگی درون طبقه‌ای (ICC) و خطای استاندارد اندازه‌گیری (SEM) پارامترهای فوق محاسبه شد. یافته­ها: به طور کلی میانگین قابلیت اطمینان نسبی و قابلیت اطمینان مطلق نرمال شده­ پارامتر های دامنه ای بالاتر از پارامترهای فرکانسی بود. در حرکت بالا رفتن، قابلیت اطمینان نسبی و قابلیت اطمینان مطلق نرمال شده بیشتر از پایین آمدن است. در بین قابلیت اطمینان عامل های دامنه ای IEMG و  RMS و نیز بینقابلیت اطمینان پارامترهای فرکانسی MPF و MF تفاوت کلی دیده نشد. نتیجه­گیری: تفاوت قابلیت اطمینان پارامترهای سیگنال الکترومایوگرافی در شرایط مختلف حرکتی ضرورت دانستن قابلیت اطمینان این پارامترها را در پژوهش­های علمی نشان می­دهد.